روایتی بسیار جالب در وصف ایرانیان محبین اهل بیت علیهم السلام در آخرامان :

《روزی در کوفه حضرت علی(علیه السلام) سخنرانی می‌کرد که در این زمان اشعث ابن قیس فرمانده عرب اعتراض کرد:
 
امیرالمؤمنین! ایرانیان در جلوی چشمان شما از اعراب پیشی می‌گیرند و شما در این مورد هیچکار نمی‌کنید. من نشان خواهم داد اعراب کیستند.

امام علی (علیه السلام)پاسخ داد:

 

 امام صادق (ع) می فرمایند:

 نزديکترين موقع مردم به خداوند، بيشترين موقع خشنودي خدا از مردم، هنگامي است که حجت خدا در ميان مردم نباشد و بر آنها آشکار نشود و جاي حجت خدا را ندانند. ولي باور دارند که حجت خدا و نشانه هاي او باطل نشده است. در چنين مقطعي هر صبح و شام منتظر فرج باشيد. و شديدترين موقع خشم خدا بر دشمنان خود هنگامي است که حجت خدا در ميان آنها نباشد و بر آنها ظاهر نشود. خداوند مي دانست که دوستان او در مورد حجت خدا دچار شک و ترديد نمي شوند. و اگر مي دانست که آنها دچار شک و ترديد مي شوند حتي به مقدار يک چشم به هم زدن حجت خود را پنهان نمي کرد. غيبت حجت خدا در زماني خواهد بود که بدترين مردم بر آنها حکومت کند.

    

 امام صادق (عليه السلام) فرمود:
همه دنيا همانند يك حبّه گردو در برابر امام، نمايان است و چيزى از آن بر او پوشيده نيست.  از هر طرف بخواهد در آن تصرف مى كند، آن چنان كه يكى از شما در سفره اى كه در برابرتان گسترده است، از هر طرف بخواهد دست مى برد و از آن بهره مى گيرد.
 و در حديث ديگرى مى فرمايند: امام هنگامى كه در شكم مادر است مى شنود. و چون به امامت رسيد، خداوند براى او عمودى از نور بر مى افرازد كه به وسيله ى آن، اعمال مردم هر شهرى را مى بيند.
و درباره ى علم امام مهدى (عج) مى فرمايند:
هنگامى كه امور به دست حضرت صاحب الامر (عج) برسد، خداى تبارك و تعالى، هر زمين پستى را براى او بالا مى برد، و هر زمين بلندى را پايين مى آورد تا اين كه همه ى جهان همانند كف دست او، برايش آشكار شود.